«آکواریوم های پیونگ یانگ»

« وعقابی رادیدم و شنیدم که در وسط آسمان می پرد و به آواز بلند

می گوید : وای وای وای بر ساکنان زمین »
مکاشفات یوحنا ، باب 8 ، آیه 13

نمیدانم، اما بعضی اتفاقات بدجور خودشان را به آدمی تحمیل می کنند و خیلی سخت می شود اگر در موردشان حرفی نزد. هفته پیش کره شمالی همزمان با خودکشی رئیس جمهور اسبق کره جنوبی، در نزدیکی شهر کیلجو (در شمال کره) در عمق ده کیلومتری زمین دست به آزمایش اتمی زد و بمبی را (که قدرتی برابر با توان بمبی که در هیروشیما به کار رفت، داشت) منفجر کرد که تا فاصله دویست کیلومتری زلزله ای به قدرت 7/4 ریشتر ثبت شد . همزمان با آن دو موشک زمین به هوا و زمین به دریا را با برد 130 کیلومتر هم آزمایش کرد. بیشتر دنیا کره شمالی را محکوم کردند. سفیر فرانسه در سازمان ملل گفت: «فرانسه خواستار تصویب قطعنامه ای جدی است که شامل تحریم های جدیدی باشد، زیرا که چنین رفتاری مستلزم پرداخت تاوان است.» آمریکا ، بریتانیا، ژاپن ، کره جنوبی ، آلمان و اتحادیه اروپا و بسیاری از کشور های دیگر هم اظهارات مشابهی ارائه کردند. اما در قبال این اظهارات ، کیم جونگ ایل ( شهرت: رهبر عزیز) پسر کیم ایل سونگ ( شهرت: رهبر بزرگ ، بنیانگذار نظام کمونیستی کره) گفت:« از تهدید ها نمی ترسیم و ارتش و ملت ما برای مقابله با هر گونه اقدام جسورانه و یورش بازدارنده آماده اند.».....
همه اینها به کنار، اما این وسط هیچ کس به مردم کره شمالی فکر نمیکند، به صدها هزار آدمی که در نزدیکی شهرشان- که دارند در آن زندگی می کنند و بچه هایشان را بزرگ می کنند- آزمایش اتمی انجام شده و چه عوارض فاجعه باری در انتظار آنها خواهد بود. نمی دانم ولی گاهی فکر می کنم مردم کره شمالی جزء باقی آدم های روی زمین حساب نمی شوند، در پست ترین شکل ممکن زنده اند و فقط می کوشند تا زنده بمانند. اگر به کره زمین از بالا نگاه کنید، و شرق آسیا را پیداکنید شب که می شود ، تکه از زمین کنار دریا در نور می درخشد ( کره جنوبی) نقاط دور دست شمال غربی چین هم در بالا هم کم وبیش روشن هستند ، اما فضای تاریک آن وسط کشوری ست که یکی از بالا ترین نرخ های باسوادی دنیا را دارد، کره شمالی. کشوری که هیچ خبری ازش درز نمی کند. کتابی هست که چند سال پیش به برادرم داده بودم، البته اول خودم خواندم! «آکواریوم های پیونگ یانگ» ، زندگی مردی ست که به وضعی فلاکت بار از جمهوری دموکراتیک خلق کره گریخته و به گمانم آنقدر تاثیر گذار این کتاب را نوشته که بعد از خواندن این کتاب، به شدت از زندگی خودتان با هر درجه از مشکلات احساس رضایت می کنید. ما شانس بزرگی داریم که در کشوری نفتی و ثروتمند زندگی می کنیم .