«وقتی همه خوابیم»

از بیضایی نویسنده اصلن خوشم نمی آید... همه ی آنهایی که می شناسندم دلایل متعددش را می دانند که شاید روزی اینجا هم نوشتم ، اما ابایی ندارم که بگویم که کارگردانی اش را ستایش می کنم که واقعاً تصویر را خوب می سازد. فیلم آخرش « وقتی همه خوابیم» می شود دو فیلم، یکی فیلمی که دارد ساخته می شود که دقیقاً فیلمی ست بیضایی وار و فیلم دوم فیلمی ست از حکایت آنها که نمی گذارند فیلم بیضایی وار ساخته شود که اول بازیگر مرد و بعد بازیگر زن و بعد کارگردان و بعد اسم و بعد داستان را عوض می کنند ، یکی از آن ناب ترین نقد هایی که از خصوصی سازی و سرمایه داری در عرصه فرهنگ ، عرضه کرده و مفصل و زیبا و مبسوط طبقه بازاری یی که به سبب تسلط بر ابزار تولید می خواهد از هنر کالا ی تجاری برفوش (= همان بفروش!) بسازد را له کرده. بیضایی یی که این فیلم دوم ِ کم دیالوگ ِ پر تصویر تـلخِ پر از معنا را ساخته ستایش می کنم؛ اما بیضایی اندرونی فیلم اول را نه. که به گمانم فیلم خوبی نبوده . هرچه باشد بیضایی دو فیلم ساخته در یک فیلم و یکی را به علاقه که طبق معمول انگشتش را در چشم مخاطب کرده و دیگری را با خشم که خیلی صریح....