تهران در بعد از ظهر
مصطفی مستور بعد از پنج سال ، یعنی درست بعد از «استخوان خوک و دست های جذامی» و «حکایت عشقی بی قاف و بی شین و بی نقطه» باز کتابی نوشته که ارزش خواندن و دیدن دارد. قصه هایی که به شدت دیداری اند و برخلاف باقی کتاب ها در این پنج سال ، ارزش تخیل کردن دارند. «هیاهو در شیب بعد از ظهر» جدا از کاراکتر ها ارزش دیدن دارد. بیشتر به یک تابلو امپرسیونیستی میماند از دور. وقتی ادم ها را نشناسی. خود « تهران در بعد از ظهر» کولاژی است جذاب. باقی داستان ها هم.
No comments:
Post a Comment