شمایل تاریک کاخ ها

شمایل تاریک کاخ ها

1. اصلاً وقتی نویسنده ای را قبول داشته باشی ، حق اعتراض به کار هاش را نداری. چرا؟ ... چرا ندارد. به ضرورت احساس می شود. تمام.

2. «آتش بندان» تجربه است. تجربه ای امریکایی. ژانری که باید آنرا حالا ژانر دن براون نامید. نمی شود. نشده است. اصلاً اصلش هم فقط عامه پسند است و ارزش زیبایی شناسیک ندارد. چه برسد به تجربه ایرانی اش.

3. «شمایل تاریک کاخ ها» خیلی سناپوری تر است. وقتی راجع به آدم های زمان ما ، حرف می زند ، میشود نگفته های ناخودآگاه را در پَسِ کلمه ها خواند. کلمه های سناپور همیشه ما را غرق خیال می کند اما آدم ها و تجربه ی زیستی «شمایل تاریک کاخ ها» اینگونه نیستند. مگر دیگرانی که اصلاً سایه های گذران داستانند. این ادم های معمولی طبقه متوسط مثل آدم های «ویران می آیی» و «نیمه غایب» نیستند. بزرگتر شده اند . ولی خوبتر نشدند.