یک روایت عاشقانه که خیلی زود شکست خورد

یک روایت عاشقانه که خیلی زود شکست خورد

Up قرار است چیزی باشد که به نوعی با تاریخ و روح آمریکایی ها یکی شده است. «adventure» یا همان ماجراجویی ِ منجر به اکتشاف، آنهم از نوع سرزمین های تازه. اما خب ، این اتفاق نمی افتد . Up یک آغاز کم دیالوگ ، به شدت پر شتاب و رویایی دارد. یک زندگی را با نهایت ظرافت تخیل می کند و بعد همه چیز آن زندگی را آنقدر زیبا نشان میدهد که دلت می خواهد در آن غرق شوی! اما بعد حکایت ادونچریسم را با یکی دو اتفاق محیر العقول که فقط از ذهن بیمار والت دیزنی بر می آید چنان خراب می کند که ......
میدانید خیلی از کار ها و امور هستند که سالها بر یک مسیر و روال می گذرند ، همه هم به همان روال و همان ذهنیتی که پشت همان کار هست عادت می کنند ، اما «یکهو» بعضی آدم ها پیدا میشوند که بعد از آنها ، حتا بدون اینکه ذهن آدمی تصورش را بکند کاری ارائه میدهند که بعد نمی شود آن کار های قبلی را نگاه کرد. خب این همین حکایت پیکسار و والت دیسنی است. تا پیش ار پیکسار ، تقریباً انحصار انیمیشن دنیا در اختیار والت دیسنی بود، کاراکتر های والت دیسنی حرف اول را می زدند ، و همه با ستایش به آنها نگاه می کردند ، اما وقتی پیکسار کارهایش را ساخت مثل نمو یا راتاتویی یا وال یی ، حالا دیگر نمی شود اصلاً والت دیسنی نگاه کرد. پیکسار در برابر انیمیشن های والت دیسنی ، که آکنده از کاراکتر هایی بودند کلیشه ای ، در غالب حیوانات اما به شکل کاریکاتوری و فانتزی و بیشتر اوقات قصه درست و حسابی نداشتند و ته داستان یکی دو حکم اخلاقی الصاق میکردند ، انیمیشن هایی ارائه داد که پر بود از کاراکتر های انسانی محض ، کاراکتر هایی حیوانی باور پذیر .و داستان محکم و کامل . اما این انیمیشن ، که محصول مشترک دو شرکت است زده همه چیز را خراب کرده ، شده کولاژی از تصویر به شدت انسانی و دوست داشتنی پیکساری با بلاهت ساینس- فیکشنی والت دیزنیایی! ... نمی دانم چرا پیکسار خواسته در این کار با والت دیزنی همکاری کند اما الا همان شروع رویایی 15 دقیقه ای ، چنان به دام ژانر ساینس- فیکشن ِ فانتزی والت دیزنی افتاده که باقی انیمیشن را فقط باید تحمل کرد.