پوپک ِ فرزاد موتمن

پوپک ِ فرزاد موتمن

 

این فرزاد موتمن هر بار که یک فیلم می سازد ما را بدتر از دیگری نا امید می کند. قاعده ای هست که می گوید بعضی آدم ها بعد از آفرینش یک شاهکار دیگر حرفی برای گفتن ندارند اگر در همه موارد صدق نکند لا اقل در مورد فرزاد موتمن قطعاً صدق می کند . اصلاً فرزاد موتمن بعد از «شب های روشن» مطلقاً تمام شده است.  در همه فیلم هایی که بعد از آن ساخته چه یکی دوتایی که اکران شده یا فیلم های تلویزیونی اش ، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. تکنیک های ملال آور و کلیشه ای فیلمفارسی های معاصر و شوخی-لودگی های تلویزیونی و ادای فیلم های درجه سه و چهار آمریکایی را در آوردن شده کار فرزاد موتمنی که اصلاً چنین آدمی نیست. این پوپک و مش ماشاالله اش هم قرار است یک طنز موقعیت ِ لابد بومی باشد که نه حتا برای مخاطب عام همچنین کار هایی جذابیت دارد به سبب خیلی از تکه هایش که لازمه شناخت لا اقل اندکی بالاتر از سطح عمومی از بسیاری مسائل فرهنگی و اجتماعی است و نه برای مخاطب خاص اش که بک گراندی مثل «شب های روشن» دارد. فرزاد موتمن خودش را بکشد که کار عامه پسند و مبتذل بسازد باز «این کاره نیست».