April 03, 2010

دیوانه یعنی تارانتینو

دیوانه یعنی تارانتینو

 1. تارانتینو یک دیوانه واقعی است. بین همه فیلم هایی که ازش دیده ام (البته پالپ فیکشن را ندیده ام) و به گمانم همگی مشتی مزخرفات بوده اند ، این (Inglourious Basterds) یک شاهکار واقعی است. کاملاً از یک ذهن نامتعارف بر می آید که چنین داستانی را بسازد ، چنین آشفته روایت کند. دوربین را آن جاهایی بگذارد که هیچ کارگردانی نمیگذارد. هیچ وقت مایع تراز دوربین اش فیکس نماند و دائم تکان بخورد و ناگهان بچرخد. تارانتینو رسماً دیوانه است.

 2. داستان فیلم فوق العاده است. اصلاً تارانتینو ،  تاریخ جنگ جهانی دوم را به روایت خودش و حقایقی که دیده و تجربه کرده ساخته است. تارانتینو است که می گوید هیتلر در پناهگاهش در حاشیه برلین خودکشی نکرد و خیلی اتفاقات مشهور دیگر.  تارانتینو هیتلر و گوبلز و باقی فرماندهان نازی  را در سینمای کوچکی در پاریس می سوزاند ، گروهی شبه نظامی را می سازد که شاهکارند و شبیه سازی مضحک قضیه ماراتن . فیلم تارانتینو نوعی طعنه ای است به همه فیلم های مربوط به جنگ جهانی دوم و مصائب یهودیان در اروپا. دیالوگ های فیلم جز از نبوغ مطلق تارانتینو نمی شد که آفریده شوند.  تارانتینو تاریخ را به روایت خودش ساخته و البته به همه ماجرا از صمیم قلب خندیده . اگرچه به تلخی . حالا خیال کنید یک نفر در این سر دنیا همچین کاری بکند ، رگ های گردن غیورمندان  کل خانواده اش را در خانه اش ........  و در صورت عدم مداخله «مسئولین»  همان جماعت ِ ..... کار را یکسره و وظیفه خود را انجام خواهند داد!

  3.   خیلی سخت است این فیلم را ببینی و عاشق براد پیت نشوی. چهار نفر از براد پیت ِ بازیگر مزخرف فیلم های مزخرف و چیپ و درجه دو سه در سه فیلم بازیگری نابغه بیرون کشیده اند : دیوید فینچر ِ کبیر در شاهکارش «فایت کلاب» ، جوئل و اتان کوئن در «پس از خواندن بسوزان» و تارانتینوی دیوانه در «Inglourious Basterds».

No comments: